İbrahim Akyürek
Körlemesine AKP karşıtlığından gözü dönmüş, benim palavracı, kolaycı, sözde örgütlü tembel solcularım neredeyse rakı ortak paydasında ulusal cephe kuracak.
Ve neredeyse rakı içmek ilericiliğin simgesi olacak. Daha kalabalık görünmek için kolayına yüceltilen futbol taraftarlığında ve odasına tünemişlerin "sosyal medya"sında gezi parkı protestolarına sorgusuz-sualsiz nasıl yaklaşılıyorsa, içki taraftarlığı da sorgu-sualle karşılaşmıyor. İçki tanıtımına sınırlar getirilince dev firmaların verdiği romantik, isyankar, "çağdaş" ilanlara sempati duyma sınırına ben bile çok yaklaştım, anımsatayım bu arada.
Bizim Zonguldak, alkol tüketiminde istatistiklerde ön sıralarda yer alır. Şehre dışarıdan gelen misafirlere Ramazan'da lokantaların, içkili mekanların sonuna kadar açık olduğu övünülerek anlatılır. Az ilerdeki, neredeyse yasak bölge olan Kastamonu kötü örnek olarak araya sıkıştırılır. Konuşma öyle duruma gelir ki, bilmeyen de bizim şehri özgürlükler, kültürler şehri sanır. Cumhuriyetin yükünü, eziyetini çekmiş bu kent dizi dizi alkol mekanlarıyla çürümüşlüğünü teşhir eder aslında. Eski Yeşilçamdaki emekçi mekanlarının sınıflanması gibi mühendisine, doktoruna, işadamına, işçisine, memuruna, garibanına göre teşhir mekanları ayrılmıştır. Kimisi meslek odası, evi veya derneği lokali olarak kamu hizmeti verir. Anımsayın, düşük yoğunluğa ayarlanmış iç savaşta gencecik insanlar bir günde beşer-onbeşer ölüp giderken askeri gazino dahil şıkıdım şıkıdım oyunlar sürüp gitti bu mekanlarda.
"Emeğin Başkenti" vurgusu ise çoktan palavraya dönüşmüştür. Bankaları da içinde her türden yıllanmış tefecileri, kimi sağdan, kimi CHP tipi soldan ortaya saçılan işadamı-mafya kırması tipleri ile "emek en yüce değer" olmaktan çoktan çıkmış, işçi çalıştırmak "ekmek yedirtmek" böbürlenmesine dönüşmüş, "sömürü" ve "patron" sözcüklerinin edebiyatı bile kalmamıştır.Yumuşak saatler...
Bu sıra sıra mekanlar erkek ihtiyaçlarına göre, erkekler tarafından kurgulanmıştır. Gecenin ilerleyen saatlerinde masalardan acı ceken çeken erkeklerin inleyişleri, takıntıları, kavgaları öteki masaları sarmaya başlar. Erkeklerimizin, geçici kadın olma, duygulanma saatleri gelmiştir. Sıvılar her yerlerinden akar. Yumuşacık olurlar. Gündüz asık suratlı, az konuşkan erkeğimiz bülbül gibi olur, duygusal pelte haline gelir gecenin ilerleyen saatlerinde.
Çoğu deniz gören bu mekanlardaki erkekler için bulutlar, rüzgar, ay, müzik ayrıntı bile değildir. Asıl dert bundan sonra başlar. İçkiyle şişinen erkek solcular, solcu sarhoş adamları evde karşılayacak olan kadınların, çocukların ruh durumlarını, katlandıkları eziyeti hesaba katmazlar. Masada çekilmez hale gelen erkeğin, evini, iktidar alanını keyfince neye dönüştürebileceğini düşünmezler.
Leyla Navaro, "Tapınağın Öbür Yüzü" kitabında "Tersi gibi görünse de, yetişkin erkeklerin ruh sağlığı kadınlarınkine oranla daha bozuktur." diyor. Normal hayatta ise bu satırlar geçersiz görünür. Sinirli, saldırgan, panik ataklı erkek, iş yaşamında bu davranışlarını başarılı "normal" erkek özellikleri olarak gezdirir, sınırlara vuran depresyonunu çalışma ortamında fırsata dönüştürür. Tersine, cinsiyeti kadın olsaydı, ilaçlarını yanına alıp evinde oturan başarısız suskun kadın olacaktı.
Geçenlerde Birgün Gazetesi'nde keyfin ustası, rakının hastası olarak tanıtılan Feridun Nadir'in biri tam sayfa iki ayrı yazısı çıktı. Yazar; rakıyı yüceltiyor. Rakıdan kültürü çıkar uyuşturucu kalır, rakının öncelik mezesi muhabbettir, diyor. Uygulamadan, "reel rakı dünyası"ndan, erkeklerin iç sıkıntısıyla daldıkları mekanlardan haberler vermiyor. Biranın bile yaygın halde uyku ilacı, uyuşturucu yerine tüketildiğini bilmezmiş gibi yapıyor. Sorgulamıyor.
23 Ağustos 2013 iakyurek1@hotmail.com
